Σκηνές, σενάρια και τοπία με
γούστο εικαστικό. Χώροι που κατοικούνται από δημιουργούς σε ανάπαυση,
αυτοπαθείς ή έκπληκτους, εκτός πραγματικότητας ή επισκεπτόμενοι από άγγελους. Σχεδόν
μισή εκατοντάδα έργων, αποτελούν μια φιλόδοξη καταλογογράφηση του ζωγράφου καθώς
και την έμπνευση, τον χώρο του και την ατμόσφαιρα. Πορτρέτα, προφίλ, αναπαραστάσεις,
πολλές φορές όχι χωρίς ειρωνία, φορτωμένα με μυστήριο και σιωπή, αναζητήσεις και παράθυρα ανοιχτά στην
δημιουργία και τα αινίγματά της.
« Η
ζωγραφική μου αποτελείται από ένα πλέγμα υπαινιγμών, αναφορών και κάνει παραπομπές
στην εικονική παράδοση. Μια ματιά στην ιστορία που συναντάει το άλογο μεταξύ
του πιο ειλικρινή θαυμασμού και στο παιχνίδι με την ειρωνία. Γνωρίζοντας την
αδυναμία μιας απλής νοσταλγικής ανάκαμψης αυτής της παράδοσης, -εξομολογείται ο
καλλιτέχνης-, τολμώ να παίξω με αυτήν, δημιουργώντας καταστάσεις πολλές φορές
γελοίες, άλλες φορές ποιητικές για το απόκρυφο της έννοιάς τους».
Ο δημιουργός, χρησιμοποιεί την ζωγραφική ως «παιχνίδι της
ανακάλυψης σε μικρά θέατρα ή σε τοπία προτόγονους ιταλούς στα οποία η ανθρώπινη
φιγούρα είναι μια στοιχειωμένη εμφάνιση εις βάρος της υπόθεσης/θέματος». Τα έργα
του, μεταχειριζόμενα με την καθιερωμένη διαδικασία του, ζωγράφου παραστατικού,
πολύ λογοτεχνικού, ξεκινούν από ένα από τα πιο κοινα και πιο διαδεδομένα μέρη
της τέχνης του 20ού αιώνα, « δοξάζουν το στούντιο, ή το εργαστήριο του καλλιτέχνη,
σαν τον ιερό χώρο της δημιουργίας».
